Knappertjes, Grunnegs aarfgoud

“Dou ik as leutje wichtje noar mien oma in Knoal ging, traktaairde zai mie voak en groag op wat lekkers. Ie waiten ja wel hou dat gaait, mit opoes: ze binnen nait eerder rusteg din dat ze joe hebben volstopt mit allerhande eten en drinken. Mor nait alles wat oma mie veurzette kon mie bekoren. Veur n kokesmekroon bievubbeld kon k mie wel schudden. Mor as oma zee “Wolst n knappertje, wicht?” din haar ze t wonnen. Dei waren ja nait te weerstoan. Mit wat botter en suker, wat n aldernoast lekkere traktoatsie was dat!

Ie mouten joe ain knappertje as zowat as n cracker veurstellen, mor din rond van vörm en wat groter. Bie maiste supermaarkten in Grunnen kin je ze wel kopen. Ze hebben n heule historie en nog altied worden ze bakt deur n febriekje in Wildervank. De crackers wörren vrouger deur Veenkolonioale scheepsluu mitnomen op heur zeeraizen, omdat ze laank goud bleven. Behalve dizze crackers het Grunnen nog n biezunder broodje: de Grunneger hardbroden, n ronde, stevige soort dubbele beschuut. As je dei eem in oven of airfryer doun en din waarm eten mit botter en suker… Asof der n engeltje over joen tong pist. Slim lekker! “