“Dou ik as leutje wichtje noar mien oma in Knoal ging, traktaairde zai mie voak en groag op wat lekkers. Ie waiten ja wel hou dat gaait, mit opoes: ze binnen nait eerder rusteg din dat ze joe hebben volstopt mit allerhande eten en drinken. Mor nait alles wat oma mie veurzette kon mie bekoren. Veur n kokesmekroon bievubbeld kon k mie wel schudden. Mor as oma zee “Wolst n knappertje, wicht?” din haar ze t wonnen. Dei waren ja nait te weerstoan. Mit wat botter en suker, wat n aldernoast lekkere traktoatsie was dat!
Ie mouten joe ain knappertje as zowat as n cracker veurstellen, mor din rond van vörm en wat groter. Bie maiste supermaarkten in Grunnen kin je ze wel kopen. Ze hebben n heule historie en nog altied worden ze bakt deur n febriekje in Wildervank. De crackers wörren vrouger deur Veenkolonioale scheepsluu mitnomen op heur zeeraizen, omdat ze laank goud bleven. Behalve dizze crackers het Grunnen nog n biezunder broodje: de Grunneger hardbroden, n ronde, stevige soort dubbele beschuut. As je dei eem in oven of airfryer doun en din waarm eten mit botter en suker… Asof der n engeltje over joen tong pist. Slim lekker! “
